ماه رمضان و سبک درست زیستن

بنابر رأی دانشمندان خردپیشه پزشکی پارسی، برای دستیابی به تندرستی باید به شش اصل بنیادین توجه داشت: نکویی آب و هوا، درست خوردن و درست آشامیدن، فعالیت بدنی و استراحت مناسب، خواب و بیداری به جا، شرایط روحی خوب و حفظ مواد لازم و دفع مواد زائد.
در این میان، همه حکما بر اهمیت اصول تغذیه تأکید کرده‌اند چرا که از سویی انسان همیشه و مدام با تغذیه مرتبط است و از سوی دیگر، می‌تواند با اراده و خواست خود، آن را تدبیر کند.
اعراض نفسانی» یا حالات روحی و روانی نیز در شرایط جسمانی آدمی نقشی برجسته و بایسته دارند تا جایی که جناب سید اسماعیل جرجانی، آن‌ها را – به جهت سرعت و شدت اثر بر بدن – از خوردن و آشامیدن» هم مهم‌تر می‌دارد.

تأمین تندرستی

امروزه، اهمیت پاک شدن بدن از فضولات و تنظیم تعادل میان جذب و دفع مواد در جهت تأمین تندرستی نیز بر کسی پوشیده نیست و این اصل، یعنی احتباس و استفراغ»، مورد تأکید پزشکان پارسی نیز بوده و هست.
نگاهی ساده به روش زیست رمضانی، بر ما روشن می‌سازد که این هر سه پایه تندرستی، و به میزان کمتری، دو اصل حرکت و س» و خواب و بیداری» در این ماه، الگوی زندگی قرار می‌گیرند و همین جهت است که روزه‌داری را باید سبک نکو زیستن برای تندرست ماندن» دانست.
در هنگام گرسنگی و تشنگی، به ویژه در فصل تابستان که از یک سو، طول زمان روزه و از سوی دیگر، گرمای هوا بدن ما را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد، بدن انسان دچار کم‌آبی و کاهش قند خون می‌شود و به مرحله سوخت و ساز، چربی‌ها وارد می‌گردد. در نتیجه این تغییرات، ممکن است احساس ضعف، بی‌حالی، کم‌حوصلگی، بوی بد دهان، تغییرات روحی و روانی و تغییر در برخی عملکردهای مغزی ایجاد شود. این تغییرات به ویژه در روزهای آغازین ماه مبارک رمضان و همچنین در افرادی که عادت به پرخوری و پرنوشی دارند، نمود شدیدتری خواهد داشت.

آثار مثبت جسمانی روزه

اما از سوی دیگر، حداقل آثار مثبت جسمانی روزه را می‌توان رفع پُری (امتلاء) دستگاه گوارش و عروق، به علت کاهش تولید اخلاط خام و همچنین خلط خون (دم) دانست.
اهمیت این موضوع آنجا معلوم می‌شود که بدانیم بسیاری از بیماری‌های مهم، شایع و ناتوان کننده زمانه ما، مانند پرفشاری خون، قند و چربی خون بالا، نقرس، برخی مشکلات قلبی- عروقی، چاقی‌ها و. ناشی از همین امتلاء» هستند.
پس یادمان باشد که فلسفه طبی روزه‌داری، تحمل کمی گرسنگی و تشنگی است و نباید آن‌قدر بخوریم و بیاشامیم که خدای نکرده گرسنه یا تشنه نشویم! در یک روزه‌داری مناسب، توقع داریم بسیاری از افراد، دست‌کم نیم تا یک و نیم کیلو کاهش وزن داشته باشند.
روزه‌داری یک تدبیر درمانی است و مثلاً بیش از هر داروی ضدچاقی، چربی‌سوز و. موجب دفع رطوبت‌های زائد بدن و کاهش وزن و سایز و معتدل شدن مزاج بدن می‌شود. نشانه‌های این اعتدال را می‌توان به صورت کاهش سنگینی و ی بدن و بازگشت به سلامتی مشاهده کرد.
بیشترین فایده روزه‌داری متوجه دارندگان مزاج سرد و تر است؛ افرادی که ممکن است چندتایی از این علائم را داشته باشند: تنبلی در کار، ی و س، زود چاق شدن، پرخوابی و خواب‌آلودگی، تشنگی کم، خستگی و کسالت، برخی مشکلات گوارشی، سفیدی رنگ پوست، موهای تنک و کم‌رشد و.
قوانین پایه‌ای درست خوردن و درست آشامیدن، باید به طور ویژه در طول رمضان مورد توجه باشند؛
باید فقط در زمان گرسنگی واقعی شروع به خوردن کنیم و پیش از سیر شدن دست از خوردن بکشیم؛
حتماً ساده بخوریم و از مصرف خوردنی‌های مختلف، پشت‌سر هم خودداری کنیم؛
از خوردن سالاد، ماست، ترشی‌های زیاد و نوشیدنی‌های مختلف در کنار غذای اصلی پرهیز کنیم و تا جای ممکن از زیتون، هویج پخته و سبزی خوردن استفاده کنیم، مگر آنکه منع پزشکی خاص یا توصیه ویژه‌ای داشته باشیم، و اینکه یادمان باشد که خوردنی‌هایی چون شله‌زرد، شیربرنج، حلوا، ارده و. یک وعده غذایی هستند و بهتر است از زیاد خوردن آن‌ها در کنار دیگر غذاها پرهیز کنیم.

روزه باید کامل باشد!

روزه داری، تنها یک فرایند جسمانی نیست؛ خوب دیدن، خوب شنیدن و خوب گفتن نیز ابعاد دیگری از روزه‌داری‌اند که در آموزه‌های دینی نیز مورد توجه بسیار واقع شده‌اند.
بدون تردید، امروزه کنترل ورودی‌های فکر و ذهن در تأمین تندرستی و کاهش رنج‌ها و بیماری‌های بشر بسیار مهم است؛ اما امروزه زیاد و با صدای بلند حرف می‌زنیم و بیش از حد تعادل و نیاز، از گوش‌ها، چشم‌ها و زبان خود استفاده می‌کنیم.
لازم است کمتر صحبت کنیم و تمرین سکوت داشته باشیم، هرجا می‌شود چشم‌ها را ببندیم، از شنیدن حرف‌ها و موسیقی‌های غیرضروری به ویژه اگر حاوی انرژی‌ها و موضوعات منفی باشند، پرهیز کنیم و برای ساحت جسمانی و خود احترام قائل شویم و به هر چیزی اجازه ورود به حریم ذهن و فکر و جسم خود را ندهیم.
باید از خشم، اندوه، تأثر، گشت‌وگذارهای بی‌دلیل و طولانی در اینترنت، تماشای مداوم تلویزیون و فیلم‌های مختلف و دنبال کردن اطلاعات و اخبار حجیم و ناکارآمد در رومه‌ها و خبرگزاری‌ها و رادیو و تلویزیون بپرهیزیم.
خلاصه اینکه باید برای اخبار و خطورات ذهنی گمرکی بگذاریم که نام آن را می‌توان روزه اخبار» گذاشت. روزی 30-15 دقیقه خلوت داشتن با خود و حذف ورودی‌های مختلف و توجه به منبع لایزال فیض الهی، که در دین هم به صورت عبادت پنهان و در خلوت دیده شده است، در این راستا قابل توصیه است. این زمان را در روزهای تعطیل می‌توان تا 2-1 ساعت افزایش داد. زمان روزه اخبار» را می‌توان به تدریج افزایش داد تا به مرور موجب مدیریت ذهنی خوبی شود.

---

منبع: زندگی آنلاین - دکتر ناصر رضایی‌پور؛ دستیار دکترای تخصصی طب سنتی ایران در دانشگاه شاهد

استفاده درست از زمان

وقتی نشریه‌ی قدیمی هارپرز (Harpers) حدود ۱۳۴ سال بعد از تأسیس، در سال ۱۹۸۴ تصمیم به تغییر ساختار گرفت، صفحه‌ای با عنوان Harper’s Index به صفحات آن اضافه شد.

این صفحه آن‌قدر طرفدار پیدا کرد که هنوز هم در نشریه‌ی هارپرز وجود دارد و در نسخه‌ی وب مجله هم می‌توانید بخش‌هایی از آن‌ را ببینید (Harper’s Index).

صفحه ساختار بسیار ساده‌ای داشت و در آن صرفاً مجموعه‌ای از آمارها ارائه شده بود.

آمارهای هارپر در بسیاری از مواقع، درباره‌ی موضوعات بسیار ساده و دم دستی هستند و خیلی وقت‌ها، بر اساس بحث‌های روز دنیا انتخاب می‌شوند.

اما بدون اطلاع از تجربه‌ی هارپر، کمتر کسی فکر می‌کند انتشار آن‌ها بتواند مخاطب را جذب کند.

مثلاً این سوال‌ها را بخوانید:

• آیا می‌دانید چند درصد خزندگانی که به خانه آورده می‌شوند تا به عنوان حیوان خانگی نگهداری شوند، در همان سال اول می‌میرند؟ سه چهارم.
• می‌دانید چند نفر از سربازان آمریکایی بوده‌اند که بیش از ۳۰ سال منتظر مانده‌اند تا مجروح شدن آن‌ها در جنگ و استفاده از مزایای مجروحین برای آن‌ها تأیید شود؟ ۲۲ نفر.
• می‌دانید از آن ۲۲ نفر، چند نفر بالای ۵۰ سال صبر کردند؟ ۲ نفر
• به نظرتان در لیست ۳۰ نفر جوان زیر ۳۰ سال که فوربس در سال ۲۰۱۸ منتشر کرد، چند نفر معلم مدرسه وجود داشت؟ صفر نفر.

با وجودی که به نظر می‌رسد دانستن چنین اطلاعاتی نمی‌تواند چندان مفید باشد، ظاهراً مخاطبان بسیاری از این نوع آمارها استقبال می‌کنند.

البته عده‌ای هم هستند که معتقدند چنین آمارهایی می‌توانند جرقه‌هایی را در ذهن خواننده ایجاد کنند و نطفه‌ای برای #ایده‌پردازی و خلاقیت باشند.

کتاب The Book of Times نوشته‌ی لسلی آلدرمن (Lesley Alderman) چنین کتابی است و به سرعت شما را به یاد صفحات مجله‌ی هارپر می‌اندازد.

هر جمله‌ای که بتوان با کلمه‌ی زمان ساخت یا هر آماری که در توصیفش، ثانیه و دقیقه و ساعت به‌کار بیاید، در این کتاب می‌توانید بیابید.

از آمار وقت‌گذرانی روزانه‌ای انسان‌ها تا متوسط ساعتی که دانش‌آموزان در هر جای جهان، درس می‌خوانند.

یا مثلاً این‌که طول ۵۰ فیلم برتر دهه‌های مختلف بر اساس آمار IMDb،‌ در دهه‌های اخیر بیشتر شده است:

حتی متوسط زمانِ در صف ایستادن در کشورهای مختلف هم فراموش نشده است.

به این اطلاعات، متوسط زمان غرق شدن کشتی‌های مهمِ غرق شده، زمان مورد نیاز برای پوشیدن لباس گلف و متوسط ساعات خواب حیوان‌های خانگی را هم اضافه کنید.

آیا چنین کتاب‌هایی جذاب هستند و مشتری دارند؟ ظاهراً چنین است؛ اگر نبود، شاید هارپر هنوز انتشار آمارهای ایندکس خود را ادامه نمی‌داد.

آیا می‌توان آن‌ها را مستقیماً به مدیریت زمان ربط داد؟ به‌نظر نمی‌رسد ایجاد چنین ربطی ساده باشد.

این نوع کتاب‌ها که گاه آن‌ها را در دسته‌ی آسان‌خوان‌ طبقه‌بندی می‌کنند، برای افراد کتابخوان در کنار تخت و پیش از خوابیدن جذاب هستند؛ یا برای انتظار پیش از جلسه؛ یا هر زمان دیگری که فرد معتاد به کتاب، علاقه دارد کتاب بخواند، اما نمی‌تواند ذهن خود را در حد خواندن یک کتاب سنگین متمرکز کند.

به هر حال، لسلی آلدرمن، در عنوان فرعی کتاب، تکلیف خواننده را کاملاً مشخص کرده و تأکید کرده که قرار است با مجموعه‌ای از اعداد و ارقام روبرو شود (A Compendium of Measures) و نه چیزی بیشتر.

اما شاید انتخاب عنوان چگونه از زمان درست استفاده کنیم برای یک مجموعه‌ی آمار و ارقام که نویسنده، خود آن را Compendium خوانده است، مصداقِ دقت و سلیقه نباشد و  خریدار را گمراه کند  (چون کتاب به هیچ شکل، به استفاده درست از زمان ربطی ندارد).

به هر حال، اگر از انتخاب نادرست و گمراه‌کننده‌ی عنوان کتاب صرف نظر کنیم، این کتاب نیز مانند اغلب کتاب‌هایی که توسط نشر هنوز ترجمه و منتشر شده‌اند، ساختاری زیبا و ترجمه‌ای روان دارد و سبک ترجمه‌اش خسته‌کننده نیست.